Mos të lutem
Mos më thuaj
Se këtu është fundi i rrugës
Ditët posa kanë filluar të lëvizin
Përtej mendimit të shiut
Po lahen në pluhurin e horizontit
Trëndafilat e zinj
Mos thuaj se është stinë vjeshte
Ani se shirat
Lotojnë si detet e pikëlluar
Ti asnjëherë
Nuk do të përmirësohesh
Shih se si po luajnë me ne
Të vdekurit mes të gjallëve
Një valle të lashtë morti
Mos të lutem
Mos thuaj se jemi në fund
Fillimi i ditës
Posa ka nisur të ecën
Po bien do shira të verdha
Mbi flokët e shprishura të hënës
Ishim njëherë
Ose nuk ishim askund
Kur luante Lumëbardhi me fatin e erës
Shiko të lutem
Se sa shumë i xhelozon kalaja
Prekjet e gishtave të tua
Mbi supet
E posa të çelura të zambakëve
Kanë zënë të çelin vezët e kanjushave
Disa lloje të tjera lejlekësh
NGA BARRA E MËKATIT
Kur stërkalat e shiut imcak
Bien me rrebesh
Mbi flokët e mia të thinjura
Nën një gjeth të mykur të fatit
Rrëqethet dreri i verbët
Nën hijet e mjegullave
Ylberet i fshehin ngashërimet
Vashat lahen me lotët e hënës
Trishtimi zbret nga degët e pemëve
Dhe qan me ngashërim
Si një mjellmë e plagosur
Kur shurdhohet zëri i kambanës
Të vetmuarit
I humbin edhe shpresat e fundit
Nga barra e mëkatit
Degët e mushmollës së pikëlluar
Lëshohen
Deri në fund të rrënjëve
BARRA QË MUND TA MBAJ SONTE
Vrapoj si shiu i përhumbur
Nëpër rrugët e brymta të qytetit tim
Një zë më vjen nga lashtësia
Mbase është zëri i kujtesës
E shiu troket si i çmendur
Nuk ndalen të trokiturat në mendje
Shtreza ka filluar të ecën si drurët
Ecin çatitë
Nëpër shpirtin e ngurtë të hënës
Asnjë kalimtar nuk duket në horizont
Vetëm kjo vetmi e brishtë
I shtrinë duart
I shtrinë kah pikëllimi i plepave
Ku qajnë zogjtë e verbër të fëmijërisë
Më duket se
Sonte është për çdo gjë vonë
Tepër vonë që të pendohem sërish
Ky faj që më rëndon në shpirt
Mbase qenka barra më e lehtë
Që mund ta mbaj sonte
CILI DO QOFSH TI
Ndalu
Ndalu të lutem
Cili do çofsh ti që shkelë sonte
Nëpër ëndrrën time
Ndalu
Se përndryshe do i shembësh
Të gjitha urat
Kur ishim të rinj
I preknim flokët e mëndafshta yjeve
Po ashtu
I ngacmonim
Edhe vashat sygështenjë
Deri në mëngjes bisedonim
Me gjethet e verdha
Ndalu miku im
Cili do qofsh ti
Ndalu sonte
Më trego se kush je
Që kaq shumë i përngjan kryeneçësisë
SI NJË MALLKIM I HERSHËM
Nëpër trotuare të pa meremetuar
Si shtëllunga prej mjegulle
Kalojnë njerëzit e dëshpëruar
Secili kalimtar ecën
Me mendime të shthurura
Një njeri i moshuar
Të cilin e takoj çdo ditë
Kalon pran meje
Si një hije e paprekshme
Si një mallkim i hershëm
Një trastë e vjetër i varret pas shpine
Ecën ky njeri me brengën e viteve
Ecin edhe të tjerët pas tij
Secili më i dëshpëruar se tjetri
U përngjajnë semaforëve
Që kyçen e shkyçen
Nëpër këto trotuare ecin shiringat
Ngjizur me një pluhur të bardhë
Parakalojnë devetë e verbuara
Njerëzit u përngjajnë
Kukullave të drunjta
Ecin si hijet e zeza në procesion
Prishtinë, 20 nëntor 2013
Vërëjtje: Artikujt e botuar në albaniapress.com nuk shprehin domosdoshmërisht mendimet e stafit moderues!
E enjt, 15 prill 2021 - 23:38 LEGJENDA
Legjenda apo gojëdhëna është një tekst apo rrëfyes që tregohet në formë gojore nga populli. Zakonisht këto gojëdhëna, i kushtihen p...
E mart, 13 prill 2021 - 22:06 Shtëpia Botuese “ARMAGEDONI”, në prishtinë nxori nga botimi librin: “NDËRMJETËSIME LETRARE – për krijimtarinë e Arif Molliqit”, me autor S...
E shtun, 10 prill 2021 - 18:39 (Gorki dhe Kadarea)
Nuk është për t’u habitur që nuk kanë qenë të paktë njerëzit e letrave që i kanë shërbyer politikës dhe diktaturës. ...
E premt, 09 prill 2021 - 00:54 Kush më mirë se Faik Konica mund të perifrazojë shqiptarët ashtu siå ato ishin dhe janë. Ai ishte jo vetëm një nga njerëzit më të ditur dhe më...
