| Adem Zaplluzha Pesë poezi nga libri “Sytë e gurtë të erës” |
| Publikuar më 27 gusht, 2015 në orën 01:04 ( ) |
Kulturë | |
|
|
|
.
TE PEMËT
Një pasqyre e verdhë rrinte mbështjellë
Me një ëndërr të leckosur
Dhe me një shami të grisur
Ku flinin buzët e tua të njoma
Te pemët një zog mali
Me mendime të shthurura
I këndonte një serenatë gjetheve
Kur qante era
Një kumri krah thyer
Me qindra vjet ëndërronte
Të fluturoi deri te retë e bardha
Me një shportë prej mjegullave
Mëngjeset mbi një anije të vetmuar
I krihnin flokët kaçurrela të hënës
Te fanari i boshatisur prej njerëzve
Me dënesja qante një peshkatar
THUA SE ISHTE POET
Dashuria e tyre
Ishte e pakrahasueshme
Jetuan ashtu siç deshën vet
Ajo i krihte flokët
Nën qerpikët
E hijes së hënës
Kurse ai
Çmendurisht dashuronte
Thua se ishte poet
NGA KY IDIL I RRALLË
Më duket se ishte dikur
Një ëndërr e mirë
Lumi gurgullonte si shpirti i erës
Ne s’flinim
Zgjoheshim të gdhirë
Dhe si një serenatë dëgjoheshin
Trokitja e derës së pasme
Me aromë borziloku
Vinte një freski nga malet
Shushuritja e gjetheve
Mes guralecëve s’ndalej
Nga ky idil i rrallë
Thua se orë e çast
Do shndërrohet në përrallë
TI POET PASKE FAT
Kalova nëpër një mal me shkurre
Çdo lloj peme
Para sysh rrokullisa
Ti i përngjaje një future
Dhe si pa kokë
Pas teje atë çast u nisa
Kur arrita menatë
Te disa porta të mbyllura
Atëherë kuptova se sa e ngratë
Qenka galaktika
Thash me veti
Ti poet paske fat
E hase yllin tënd kur doli nga drita
NËNAT TONA TË MIRA
Thonë se ato lindin nga vdekja
Shtërzimi është
Një pjesë tjetër e dhimbjes
Guri ulërinte në maja malesh
Kur arkivoli i mermertë
I atdheut tim
T’i puthte duart e tua me kallo
Moj nënë
Asnjëherë nuk i besove vdekjes
Kur ishe në pyetje ti
Vdekja as që ka ekzistuar
Në prehrin tënd
Për çdo ditë lind nga një përrallë
Në atdheun tim
Shtatë herë në ditë
Grat ua kalojnë burrave
Janë nëna që i përngjajnë tokës
Dhe askurrë
Nuk vdesin të vetmuara
2.
Një arkivol
Mbase është shumë i vogël
Ato varrosen me nga dy arkivolet
Nënat tona të mira
Janë në gjendje
T’i ripërtërinë plagët e tokës
Kur dalin nga shpirti i dheut
Nuk u besojnë askujt
As korbave e as krakëllimave
Nënat tona bujare
Me nga shtatë zemra burrash
|
Vërëjtje: Artikujt e botuar në albaniapress.com nuk shprehin domosdoshmërisht mendimet e stafit moderues! |
| Vlerësimi juaj për lajmin |
 |
|
|
|
|
| I keq |
I dobët |
I mirë |
Shumë i mirë |
I mrekullueshëm |
|
|
|
