| Aida Shtino, kam gjetur 750 të humbur (II) |
| Publikuar më 22 gusht, 2009 në orën 11:37 ( ) |
Intervista | |
|
|
|
Intervistë/ Aida Shtino: “Në politikë? Për t'i shërbyer popullit tim po.”
Intervistoi Isidor Koti,
Drejtor i Radio Stinët
20 Gusht 2009
Aida keni kaluar dhe disa tv, po faktikisht pse Klani?
Klani sepse është tv kombëtar dhe është një tv i cili mua që në idetë e para më mirëpriti me idetë dhe projektet e mia së bashku me stafin tim duke marrë parasysh se qëllimi jonë kryesor është gjetja e të humburve dhe për të arritur te ky qëllim duhen disa mjete dhe mua këto mi dha tv, klan.
dua të them se me hyrjen tonë gjatë gjithë këtij sezoni kemi ecur goxha jo vetëm npm lidhjeve direkte që kemi pasur në çdo vend të botës dhe kjo është mundësuar nga tv.klan por edhe verifikimeve dhe kërkimeve që ne bëjmë por ka qene jashtëzakonisht e rëndësishme sepse tv klan na ka ndihmuar npm korrespondentëve që ka pasur të anoncuar në çdo territor ku ne kemi pasur nevojë për ndihmën e tyre.
E qartë edhe përsa i përket le te themi sepse do bëjmë një kombinim të programit por edhe të karrierës tuaj si gazetare juve vetë jeni të azhurnuar me ngjarjet e ditës përpos programit tuaj pra i ndiqni me vëmendje dhe përpiqeni të bëni një lidhje le te themi vëzhgimore midis ngjarjeve le te themi ka humbur deklarohet ka humbur një person në një qytet të Shqipërisë juve interesoheni apo vetëm kur denoncohen raste nga familjarët për humbjen e tyre.
Jo zakonisht ne na vijnë familjarë ndoshta tashmë kanë kaluar 4 vjet njerëzit janë mësuar që vendi i parë ku do të kërkojnë të humburin është emisioni njerëz të humbur. Gjithsesi në momentin e parë që ata nuk kanë mundësi të vijnë tek në nëse ne dëgjojmë ndonjë edicion lajmesh apo marrim info.npm korrespondentëve tanë menjëherë shkojmë ne në vendin që ka humbur personi është një staf i madh gazetarësh që caktohet për të shkuar në terren dhe për të verifikuar ku ka humbur personi kush ka qenë personi i fundit që e ka parë nga ka humbur të gjithë ato rrethanat që do të ndihmojnë në gjetjen e tij.
Cilat janë pikat më të vështira ndoshta te programit sepse ..nuk dua tani të flas për stereotipat gjinorë, por për një femër është pak e vështirë besoj te menaxhoje një projekt kaq të madh?
Është goxha e vështirë sidomos ne fillimet e mia ka qene jashtëzakonisht e vështirë sepse më është dashur te punoj shume dhe te krijoj besimin jo vetëm me teleshikuesish, me koleget e mi gazetarë por sidomos me instancat shtetërore me policinë. Ky është realiteti shqiptar,edhe unë jam e asaj gazetarie që më mirë të japim realitetin,vërtetësinë sado e hidhur të jetë kjo pa zbukurime dhe pa shkëlqim, pra ashtu siç është. E dyta dhe kryesorja është dhe unë e them këtë sa herë që ne mblidhemi me stafin dhe bëjmë kronikat,futemi në montazh,në momentin që ne e japim realitetin ashtu siç është dhe dua të them se japim 10% të dhimbjes që ata familjarë për vite të tëra për fëmijët e tyre të humbur. E bëjmë këtë për faktin për të sensibilizuar,pra nëse dikush na ndjek nga emisioni dhe dëgjon historinë psh të Sadedin Sharkicit, siç e tha dhe zonja,dëgjon historinë dëgjon se kush ka qenë Sadedini,si ka qenë jeta e tij, çfarë dhimbje përjetojnë nëna dhe motra e tij që ai ka lënë mbrapa,ndoshta diku në një vend të botës vetë Sadedini nëse do të shikonte emisionin tonë do të vinte dorën në zemër dhe do të telefononte, ose dikush që do të mund ta kishte parë Sadedinin do të jepte informacion, pra këtë e bëjmë vetëm e vetëm për të ndërgjegjësuar personat e humbur nëse janë gjallë dhe ndodhen diku dhe për arsye nga më të ndryshmet nuk telefonojnë,por dhe sidomos për njerëzit që na ndjekin,pra për të qenë pjesëmarrës aktiv në emisionin tonë.
Në fakt ajo që të paktën unë po e them personalisht por e kam dëgjuar dhe nga njerëz të tjerë që ju ka bërë përshtypje është se sa zemërgur tregohen këta të humbur kur shikojnë dhe njerëzit e tyre familjarë të përlotur, juve nuk ju ka bërë përshtypje kjo gjë, apo mos i paragjykojmë?
Nuk do ta thosha këtë për vetë faktin sepse unë kam qen,ë siç e thashë dhe pak më përpara vetë emigrante dhe e di çdo të thotë të jesh larg Shqipërisë, dhe e di shumë mirë çdo të thotë të të marrë malli për vendin tënd. Nuk dua ta besoj asnjëherë që këta njerëz janë kaq zemërgur, unë mendoj se janë rrethanat që i kanë detyruar të mos bëhen të gjallë. Mendoj se shumica prej tyre kane kaluar një jetë shumë të vështirë me strese, me shumë halle, disa prej tyre ndodhen nëpër burgje, pra janë arsye dhe rrethana nga më të ndryshmet, që nuk dua ta besoj këtë që ata janë zemërgur.
Vështirësia në përshtatje ka qenë apo juve thjesht keni marre ato të gjitha skemat.
Atëherë,unë dua të them se është një program i cili është i huazuar,ky program nuk transmetohet vetëm në shtetin Grek,transmetohet në Itali,në Norvegji,Rusi,Francë,Angli domethënë në gjithë Europën, në ShBA, sepse kudo ka persona të cilët humbasin për arsye nga më të ndryshmet.
Dakord. Atëherë të dashur dëgjues, siç e keni ndjekur ndoshta edhe me përpara por dhe ju që keni hapur tani radion, Aida Shtino e mirënjohura e njerëzve të humbur ndoshta është mirë që dhe të rrëfehet pak në kuptimin personal të fjalës. Duam të dinë Aida Shtinon në jetën e përditshme të saj, kush është Aida Shtino?
Aida është një njeri si të gjithë të tjerët, një femër, një grua, një nënë e cila vazhdon jetën e saj normalisht. Unë kam një familje kam një djalë dhe jam si çdo njeri tjetër.
Dhe përsa i përket aktivitetit tuaj publik psh dilni rrugës ju shikojnë të tjerët ju përshëndesin ose ke pasur ndonjë rast që ndonjë grua ose dikush tjetër ju ka përgëzuar ose ju ka thënë diçka.
Po në fillim jam habitur se kam thënë po mua nga më njohin, por tashmë janë bërë pjesë e jetës time edhe unë ndjehem shumë mirë kur ka njerëz të cilët me përshëndesin në rrugë, ndjehem vërtet shumë mirë.
Kemi vënë re dhe diçka shumë interesante në televizion që përpiqeni të shfaqeni sa më thjesht, ndryshe nga femrat e tjera që si e si të shfaqen me luk të veçantë, juve përpiqeni të jeni shumë familjare. Është zgjedhja juaj?
Është zgjedhja ime sepse vetë unë ashtu jam dhe në jetën time të përditshme madje akoma më e thjeshtë por në emision vijnë familjarë qajnë hallet e tyre dhe unë duhet që të jem sa më afër këtyre familjarëve dhe shpeshherë për mendimin tim nuk ka shumë rëndësi pamja e jashtme se ç'ka rëndësi ajo çka ti transmeton tek këta njerëz, pra ajo brendësia jote,ajo është kryesorja.
Në raport me programet e shteteve të tjera meqë ju keni qenë dhe në Greqi edhe e keni parë besoj me vëmendje, çfarë të veçantë ofron programi juaj ose ku dallon le të themi realiteti ynë nga realitetet e të tjerëve.
Është komplet ndryshe sepse në shtetin grek të paktën aty ku unë kam jetuar e kam punuar njerëzi humbin, pra ka adoleshentë të cilët largohen pa lënë adresë ose raste pra nga më të ndryshmet. Në Shqipëri kryesorja janë emigrantët, emigracioni ka luajtur jashtëzakonisht në zhdukjen e shumë rrethanave gjurmën e këtyre personave të cilët unë i kërkoj në studio. Pra realiteti shqiptar është komplet ndryshe besoj dhe është jashtëzakonisht i dhimbshëm. Në momentin e parë kur unë kam udhëtuar shpeshherë drejt Greqisë duke kërkuar të humburit dhe jam ritakuar me kolegët e emisionit që zhvillohet atje dhe kur i kam treguar se për çfarë historish bëhet fjalë ata janë çuditur, sepse është e vështirë.
Edhe konkretisht juve përsa i përket programit thatë që keni shumë korrespondentë nëpër botë faktikisht ju operoni le të themi vetëm nga pikëpamja e punës apo investigoni vazhdimisht dhe jo vetëm në program të drejtpërdrejtë merrni informacione nga ata.
Unë e para e punës dua ti falënderoj të gjithë korrespondentët, vullnetarët e emisionit tonë, janë thjesht emigrantë të cilët telefonojnë dhe ndihmojnë.
Nuk janë njerëz që juve i paguani?
Jo nuk paguhen, të gjithë punojnë vullnetarisht. Kjo është arritja më e madhe. Unë dua ti falënderoj nga zemra sepse për 4 vjet rresht ata janë pjesë e pandashme dhe më e rëndësishme e emisionit tonë,punojnë vullnetarisht, punojnë gjatë gjithë javës jo vetëm ditën e emisionit, verifikojnë, ka pasur raste që kanë udhëtuar me kilometra të tëra vetme vetëm për të verifikuar një informacion i cili mund të ketë qenë shumë i rëndësishëm për ne.
Keni dëgjuar për 30%-shin në politikë apo s'ju intereson fare?
Nuk e di.
E keni menduar ndonjëherë veten deputete, se ju përfaqësoni në njëfarë mënyre interesat e publikut në emisionin tuaj?
Nëse do ti shërbeja popullit tim do ta bëja me gjithë shpirt.
Do ta bëje rolin politik?
Për popullin tim dhe për atdheun tim po.
Pavarësisht ngjyrave politike. Po themi mund të vijë një propozim tani nga një parti, nuk po përmendin emër partie dhe do t'ju vendoste në listën e kandidatëve, ju do të pranonit apo do të mendoheshit njëherë?
Unë vërtet do të mendohesha se sa afër jam unë këtij grupi ose kësaj partie por gjithsesi për mua kryesorja dhe më e rëndësishmja është që të gjithë këta deputetë, të gjithë këta që përfaqësojnë Shqipërinë, duhet vetëm e vetëm ti përfaqësojnë dhe ti shërbejnë interesave të popullit dhe të Shqipërisë.
Ju jeni grua dhe e shikoni patjetër dhe nga aspekti femëror por mendon që ndryshimi i raporteve ne parlament do të ndryshonte dhe realitetin shqiptar?
Mendoj se po sepse...
Ku janë avantazhet e një femre psh?
Avantazhet e një femre pa paragjykuar aspak meshkujt sepse dhe ata janë pjesë jashtëzakonisht e rëndësishme edhe janë mbështetja e çdo femre, por mendoj se femra duke qenë nënë pra duke qenë brenda saj instinkti i nënës është më shumë afër halleve të shqiptarëve, të popullit dhe ndoshta gjykon më realisht sesa një mashkull i cili ndoshta është më larg familjes dhe më larg problemeve.
Do ta sakrifikonit programin "njerëz të humbur"?
Shumë e vështirë.
Domethënë që ju do ta vazhdoni këtë rrugë.
Unë shpresoj që të mbarojë sa më shpejt ky emision, e kam thënë dhe në një intervistë tjetër në një gazetë, shpresoj të mbarojë sa më shpejt që të mos kemi më të humbur.
Por ndërkohë po shtohen rastet apo jo?
Fatkeqësisht po.
Libri që keni në duar dhe që po lexoni?
Unë sapo mbarova një libër që e kisha lexuar dhe greqisht po tashme e lexova edhe shqip te Aristidh Koles "Origjina e shqiptarëve dhe grekëve, shumë libër i bukur,tani për tani nuk kam ndonjë libër në dorë.
E kuptoj,muzika,degjon muzikë?
Unë dëgjoj muzikë nga më të ndryshmet dhe përshtatem për vetë faktin se dhe stafin që kam i kam të rinj të gjithë dhe mundohem që të futem dhe në muzikën e tyre.
Po vijnë sms më duket,gjithsesi përsa i përket jetës tuaj të punës por njëkohësisht dhe asaj private në lidhje me familjen është një pyetje nga mesazhdërguesit se sa rëndësi dhe kohë i kushtoni familjes suaj,sepse besoj se normalisht një pjesë të mirë të kohës ju a zë emisioni se juve dilni edhe nga Tirana besoj shkoni edhe nëpër rrethe të ndryshme ose jashtë shtetit.
Në fakt unë kaloj shumë pak orë me familjen time dhe është e vetmja brengë që unë kam.Mundohem që të paktën fundjavave ti kaloj totalisht vetëm me familjen time,gjithsesi edhe në kohën që unë jam në punë jemi vazhdimisht në telefon në lidhje të vazhdueshme ku interesohem për djalin se si ka dalë me shkollën etj,por që ata e kanë ë kuptuar tashmë punën time edhe janë koshientë për këtë mision që unë kam marrë përsipër.
Me burrin çfarë bëhet?
Kemi rënë në kompromis.
Besoj se edhe ai është i lumtur që ka një grua kaq të njohur tashmë.
Po natyrisht. Ai është i lumtur sepse unë kam realizuar ëndrrën time dhe është i lumtur sepse unë jam duke bërë diçka të cilën ndoshta mbas shumë vitesh kur të kthej kokën mbrapa do të jem krenare për ato buzëqeshje që mund të kem falur unë sëbashku me stafin tim tek familjarët e personave të humbur.
Përpiqesh gjithmonë që në kohën e lirë të bësh gjithmonë diçka të veçantë, çfarë dëshiron të bësh një gjë që ndoshta ka kohë që e ke menduar dhe nuk e ke arritur dot për arsye të mungesës së kohës? Psh të luash një ndeshje basketbolli?
Kam luajtur basketboll në shkollë të mesme mbaj mënd me Gjirokastrën. Mbaj mënd shpeshherë qëkur kam qenë në Greqi dilnim luanim në ndonjë fushë basketbolli,por tani nuk kam kohën që unë të merrem me të.
Konkretisht në kohën e lirë psh çfarë dëshiron të bësh,apo thjesht të qetësohesh?
Kohën e lirë unë me thënë të drejtën kam menduar që unë edhe shkruaj, kam menduar që të gjitha këto histori të cilat unë i përjetoj i ndjek gjatë emisionit, ti hedh diku dhe të mos ngelen pra në errësirë. Të ngelen diku dhe mbas shumë vitesh ndoshta do të lexohen a ndoshta do të bej ndonjë botim. Jo së shpejti sepse është një punë jashtëzakonisht e madhe por mendoj që këta personazhe ti hedh në personazhe letrare.
A mund të kemi një roman besoj?
Mendoj se po dhe kjo është ajo kohë që unë nëse do ta gjej kohën e lirë do ti shkruaj.
Në fakt tani ju keni grumbulluar një eksperiencë goxha të mirë edhe shpesh ata që kanë eksperienca arrijnë dhe bëjnë dhe konkluzione. Do doje psh të arrije në një konkluzion për realitetin shqiptar dhe çfarë do doje të ndryshonte në këndvështrimin tënd, si mund të fillonte ndryshimi sepse dëgjojmë shpeshherë në mesazhet publike të politikanëve, do ndryshojmë, do ndryshojmë edhe shqiptarët ankohen për mungesë ndryshimi. Ju çfarë mendoni se si mund ta ndryshoni realitetin tonë?
Unë dua të them se mbaj mënd kur kam ikur për herë të parë nga Shqipëria kanë qenë vitet 93 dhe jam kthyer në 2005, kam gjetur një Shqipëri komplet ndryshe nga ajo që unë e kisha lënë, gjithsesi mendoj në këto katër vjet mendoj se këtu ka ndryshuar diçka. Vërtet ndoshta janë me hapa të ngadalta por që ka ndryshuar ka ndryshuar. Dhe unë shpeshherë kur flas me miqtë e mi apo me të gjithë ata persona që unë i njoh dhe ndodhen jashtë Shqipërisë dhe i them ju duhet të ktheheni sepse këtu kanë ndryshuar gjërat nuk është më ajo Shqipëri që ju keni lënë. Dhe dua që të gjithë ne sidomos ne që punojmë në media në radio apo në televizion por dhe gjithë gazetarët, të përcjellim tek të gjithë ata shqiptarë që sytë i kanë nga Shqipëria, ja u them këtë me bindje, të gjithë emigrantët të cilët ndodhen larg Shqipërisë sytë i kanë këtu se një ditë do të kthehen. Nëse nuk do të mendoni se nuk do të ktheheshin një ditë ja u them me bindje se jeta aty ku ata jetojnë do të ishte vërtet shumë e zymtë. Unë vetë pavarësisht se aty jetoja prej shume vitesh por kisha një ëndërr që do të kthehem një ditë dhe shpeshherë ketë ju them të gjithëve kthehuni sepse Shqipëria ka ndryshuar,dhe ne jemi ata që duhet të ndryshojmë Shqipërinë.
Dakord, dhe çdo njeri le të themi ka një mundësi për të bërë një ndryshim të vërtetë dhe nëpërmjet programit njerëz të humbur ke bërë goxha ndryshim edhe besoj se për këtë fakt kanë preferuar shumë edhe teleshikuesit kudo që ndodhen, edhe kam përshtypjen që më shumë preferenca ke nga rrethet, unë të paktën edhe kam lancuar ardhjen tuaj në emision dhe kam vënë re shumë nga rrethet të cilët me të vërtetë kanë shprehur kënaqësinë që do të jeni sot e ftuar në radio. Por jo vetëm nga rrethet por flasim dhe për ata shqiptarë që ndodhen jashtë shtetit.
Kjo është e padukshme, por unë besoj se kjo është arritur sepse unë mundohem që të jem vetvetja, mundohem që ato që kam në shpirtin tim ti them të gjitha aty.
Beson që edhe femra të tjera mund t'ju marrin si model jo vetëm thjesht për mesazhin dhe vizionin që ju keni krijuar në misionin tuaj por edhe si një femër nga sjellja, kultura?
Nuk e di, shpresoj që të kem arritur diçka, është pak e vështirë të flas për veten.
Aida faleminderit shumë që ishit në studion tonë,besoj se dhe eksperienca ka dhe veçantinë e vet apo jo?
Jashtëzakonisht e bukur,ishte hera e parë që unë ndodhem në një radio. Unë dua të përshëndes të gjithë ata dëgjues,të gjithë ata që kanë qenë me ne dhe na kanë shoqëruar këto minuta.
Nesër që keni dhe programin drejtpërdrejt çfarë historish do të ofroni?
Atëherë po e anoncoj sonte. Nesër do të jenë 3 histori ku 2 prej tyre janë anoncuar dhe të premten e kaluar,njëra është histori e cila do të publikohet për herë të parë,është historia e një djali emigrant i cili udhëtoi drejt Italisë por aty humbi gjurmët,dhe besoj se nesër do të jetë një e premte e gjatë maratonë kërkimesh për fatin e këtyre të humburve.
Dhe një pyetje e fundit se nuk mbarojnë pyetjet,pse e premte?
Të premten sepse kemi menduar sepse është përpara 2 ditëve pushim siç është e shtuna dhe e diela ku shumë emigrantë mund të ndodhen në shtëpitë e tyre,mund të na ndjekin deri në orët e vona të darkës për të dhënë informacione,duke ditur që e shtuna dhe e diela është pushim. E premte sepse duke marre parasysh se 70% e personave që ne kërkojmë në emisionin tonë kanë humbur në shtetin grek, duke marre parasysh sepse dhe emisioni që zhvillohet aty zhvillohet ditën e premte dhe lidhjeve direkte që ne kemi mision dhe mision gjithashtu edhe në Holandë zhvillohet po të premten sepse ne kemi një bashkëpunim me Holandën, Italinë dhe Rusinë, emisione pra si motra që ne i quajmë.
Unë kam vënë re,kjo nuk është vetëm diçka filozofike por shpeshherë në kontradiktat që ka njeriu me dëshirën e tij për ta mbyllur sa më shpejt programin njerëz të humbur,dhe me faktin që nuk ka për ta mbyllur dot unë ju uroj suksese.
Faleminderit.
Edhe vite të gjata të paktën po themi në programin tuaj,misionin tuaj kjo është e rëndësishme dhe t'ju realizohet çdo dëshirë, ky është urimi që ju përcjellim ne si staf suksese dhe në familje edhe në çdo aspekt.
Faleminderit dhe ju falënderoj shumë për ftesën.
hermesnews
_______________
redaktoi B. Elshani |
Vërëjtje: Artikujt e botuar në albaniapress.com nuk shprehin domosdoshmërisht mendimet e stafit moderues! |
| Vlerësimi juaj për lajmin |
 |
|
|
|
|
| I keq |
I dobët |
I mirë |
Shumë i mirë |
I mrekullueshëm |
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
| Është vlerësuar nga 61 vizitorë |
| Lexuar:
4,739 herë
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
| Isuf Bytyçi: Bashkëbisedim me Tomë V. Gash... |
E diel, 27 dhjetor 2020 - 20:34
Tomë V. Gashi është avokat, që nga viti 1992, i cili kryesisht, ka punuar gjyqtar për çështje penale 5 vite! Para kësaj kohe, ka punuar në Prokur... |
| KRAHËT E SHQIPES |
E mart, 19 nntor 2019 - 03:25
Bashkëbisedim me Marsela Koçin, veprimtare e çështjes kombëtare dhe kryetare e „Lëvizjës KRAHËT E SHQIPES“
⁃ Kush është zonja. Ma... |
më shumë nga - Intervista » |
|
|
|
|
|
